اصطلاح فسیل طیف گسترده ای از آثار طبیعی را توصیف می کند. به طور کلی ، فسیل هر شواهدی از حیات گیاهان یا جانوران گذشته است که در مواد پوسته زمین حفظ می شود. اما وقتی بیشتر مردم در مورد فسیل صحبت می کنند ، منظور آنها زیرمجموعه خاصی از این گروه است - فسیل هایی که در آن شکل حیوان یا گیاه حفظ شده است ، در حالی که ماده آلی بدن آن از بین رفته است. این بقایای شگفت انگیز ، که مربوط به دوران ماقبل تاریخ است ، با فرایندهای زمین شناسی پویا بسیار آهسته شکل گرفته است. در بیشتر موارد ، فرآیند فسیل شدن از زمانی شروع می شود که یک گیاه یا حیوان از بین می رود و به سرعت با رسوبات پوشانده می شود ، معمولاً در کف یک قسمت آب. رسوبات سست از بقایای بدن در برابر عناصر ، باکتری ها و سایر نیروهایی که باعث هوازدگی و پوسیدگی می شوند محافظت می کند. این روند پوسیدگی را کندتر کرد به طوری که برخی از بقایا (در بیشتر موارد ، فقط مواد سخت مانند استخوان یا پوسته) برای هزاران سال حفظ شد. در طول این مدت ، لایه های رسوبی در بالای استخوان جمع می شوند. سرانجام ، این لایه های رسوبی به صخره ای سخت و محکم تبدیل شدند.

مدتی پس از تشکیل این لایه سنگ سخت ، آب از طریق سنگ نفوذ کرد و بقایای حفظ شده را دور از آب شست. از آنجا که صخره بالا سخت و سفت و سخت بود ، به فضای خالی قبلی که می ریخت ، سقوط نکرد. این فضای خالی با حفظ کاملاً شکل بقایای اصلی ، یک قالب طبیعی از حیوان را تشکیل داده است. در برخی موارد ، آب کپسول مواد معدنی را به داخل قالب حمل می کند. این مواد معدنی سخت می شوند تا قالب طبیعی قالب ایجاد کنند ، همانطور که یک هنرمند ممکن است با پر کردن قالب با گچ ، مجسمه سازی کند. تمام مواد اصلی آلی ناپدید شدند ، اما طبیعت تولید مثل مواد معدنی دقیق از بقایای گیاه یا حیوان را بر جای گذاشت. در مواردی که مواد معدنی قالب را پر نکرده اند ، دیرینه شناسان ممکن است خود آن را پر کنند و یک گچ مصنوعی ایجاد کنند.


البته این فقط یک سناریو برای ایجاد فسیل است - انواع مختلفی وجود دارد که طبیعت می تواند یک فسیل را تشکیل دهد. به عنوان مثال بسیاری از حشرات ماقبل تاریخ در کهربا فسیل شده اند. این نوع فسیل سازی زمانی اتفاق افتاد که حشره در شیره مایع درخت قرار گرفت. درست مانند رسوبات موجود در کف یک آب ، مواد شیره از حشره در برابر پوسیدگی محافظت کرده و در نهایت سفت می شود. فسیل های حیوانات همچنین در گودالهای تار ، باتلاق ، شن روان و خاکستر آتشفشانی یافت می شود. نوع فسیلی جالب توجه دیگر ، چوب های متحجر است. چوب های سنگ شده به طور کلی وقتی درختان به رودخانه می افتند ، شکل می گیرند و در آنجا اشباع می شوند و سپس در گل ، خاکستر ، لجن و سایر مواد دفن می شوند. مواد معدنی مانند سیلیس موجود در خاکستر آتشفشانی به داخل درخت نفوذ کرده و منافذ ریز سلولهای چوب را پر می کند. این باعث تغییر ترکیب کلی چوب می شود و ضمن حفظ ساختار اصلی آن ، آن را به ماده سنگی تبدیل می کند. تنوع مواد معدنی موجود در چوب های سنگ شده باعث ایجاد رنگهای واضح و شگفت انگیزی می شود.

علاوه بر بقایای جسمی گیاهان و حیوانات فسیل شده ، دیرینه شناسان ردپای حیوانات فسیل شده و ردپاها و حتی کودهای حیوانات فسیل شده (کوپرولیت) را مطالعه می کنند. این فسیل ها روشنگری می کنند زیرا چیزی در مورد نحوه حرکت حیوانات ماقبل تاریخ و آنچه می خورند آشکار می کند.پرونده فسیل ها ، مجموعه کل فسیل های جهان ، برای درک ما از تاریخ زمین فوق العاده مهم است. فسیل ها به ما می گویند کدام گیاهان و حیوانات در دوران ماقبل تاریخ وجود داشته اند و در کجا زندگی می کرده اند. آنها همچنین چیزی را درباره زمان زندگی خود به ما می گویند. با توجه به موقعیت فسیل ها در لایه های پوسته زمین ، دیرین شناسان می توانند تعیین کنند کدام حیوانات قبل از حیوانات دیگر هستند و کدام حیوانات همزمان زندگی می کردند.

با استفاده از قدمت کربن ، دیرین شناسان گاهی اوقات می توانند سن فسیل ها را تخمین بزنند. این سن لایه سنگی را که فسیل پیدا شده فراهم می کند ، که به دانشمندان کمک می کند تا سایر مواد را در آن سطح قدمت بگذارند. بدون فسیل ، ما تصویری کاملاً ناقص از تاریخ اولیه زمین خواهیم داشت.