باران اسیدی ، بارشی اسیدی یا رسوب اسیدی نیز نامیده می شود ، بارش دارای pH حدود 5.2 یا پایین تر که عمدتا از انتشار دی اکسید گوگرد (SO2) و اکسیدهای نیتروژن (NOx ؛ ترکیب NO و NO2) از فعالیت های انسانی تولید می شود ، بیشتر احتراق سوخت های فسیلی. در مناظر حساس به اسید ، رسوب اسید می تواند باعث کاهش PH آبهای سطحی و کاهش تنوع زیستی شود. این باعث ضعیف شدن درختان و افزایش حساسیت آنها در برابر آسیب های ناشی از عوامل تنش زای دیگر مانند خشکسالی ، سرمای شدید و آفات می شود. در مناطق حساس به اسید ، باران اسیدی خاک مواد مغذی و بافرهای مهم گیاه مانند کلسیم و منیزیم را نیز تخلیه می کند و می تواند آلومینیوم را که به ذرات خاک و سنگ متصل است ، به شکل محلول سمی آزاد کند. باران اسیدی به خوردگی سطوح در معرض آلودگی هوا کمک می کند و مسئول خراب شدن ساختمان ها و بناهای سنگ آهک و سنگ مرمر است.


عبارت باران اسیدی اولین بار در سال 1852 توسط رابرت آنگوس اسمیت ، شیمی دان اسکاتلندی در هنگام تحقیق در مورد شیمی آب باران در نزدیکی شهرهای صنعتی انگلستان و اسکاتلند استفاده شد. این پدیده به بخش مهمی از کتاب او تبدیل شد: هوا و باران: آغازهای یک اقلیم شناسی شیمیایی (1872). با این حال ، اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 بود که باران اسیدی به عنوان یک مسئله زیست محیطی منطقه ای شناخته شد که مناطق زیادی از غرب اروپا و شرق آمریکای شمالی را تحت تأثیر قرار داد. باران اسیدی در آسیا و مناطقی از آفریقا ، آمریکای جنوبی و استرالیا نیز رخ می دهد. به عنوان یک موضوع زیست محیطی جهانی ، غالباً تحت تأثیر تغییرات آب و هوایی قرار می گیرد. اگرچه مشکل باران های اسیدی به طور قابل توجهی در برخی مناطق کاهش یافته است ، اما همچنان یک مسئله مهم زیست محیطی در مناطق بزرگ کشاورزی صنعتی و صنعتی در سرتاسر جهان به شمار می رود.

شیمی رسوب اسید
باران اسیدی یک اصطلاح مشهور برای اصطلاح علمی تر رسوب اسید است ، که به روش های مختلفی برای انتقال اسیدیته از جو به سطح زمین اشاره دارد. رسوب اسید شامل باران اسیدی و همچنین اشکال دیگر رسوب مرطوب اسیدی - مانند برف ، تگرگ ، تگرگ و مه (یا آب ابر) است. رسوب اسید همچنین شامل رسوب خشک ذرات اسیدی و گازها است که می تواند بر روی مناظر طی دوره های خشک تأثیر بگذارد. بنابراین ، رسوب اسید قادر است بر مناظر و موجودات زنده ای که در آنها زندگی می کنند تأثیر بگذارد حتی در صورت عدم بارش.
باران اسیدی همچنین می تواند باعث تغییر ترکیب خاک و اجسام آب شود و آنها را برای حیوانات و گیاهان محلی غیرقابل سکونت کند. به عنوان مثال ، دریاچه های سالم دارای PH 6.5 یا بالاتر هستند. همانطور که باران اسیدی سطح اسیدیته را افزایش می دهد ، ماهی ها می میرند. بر اساس برنامه ملی رسوب اتمسفر ، بیشتر گونه های ماهی نمی توانند با PH آب زیر 5 زنده بمانند وقتی PH به 4 تبدیل می شود ، دریاچه مرده در نظر گرفته می شود.علاوه بر این می تواند ساختمان ها و بناهای سنگ آهک و سنگ مرمر مانند سنگ قبرها را خراب کند

راه حل ها

چندین راه حل برای جلوگیری از باران اسیدی دست ساز وجود دارد. براساس EPA ، تنظیم میزان انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از وسایل نقلیه و ساختمان ها گام مهمی است. این کار را می توان با محدود کردن استفاده از سوخت های فسیلی و تمرکز بر منابع انرژی پایدارتر مانند انرژی خورشیدی و بادی انجام داد.همچنین ، هر شخص می تواند با کاهش استفاده از وسیله نقلیه ، وظیفه خود را انجام دهد. طبق EPA ، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی ، پیاده روی ، دوچرخه سواری یا اتومبیلرانی شروع خوبی است. مردم همچنین می توانند استفاده از برق را که به طور گسترده با سوخت های فسیلی ایجاد می شود ، کاهش دهند و یا به یک طرح خورشیدی روی بیاورند. بسیاری از شرکت های برق بسته های خورشیدی به مشتریان خود ارائه می دهند که نیاز به نصب و هزینه کم ندارند.